Brieven aan K.

Brief 16

Wat zijn wij nu eigenlijk? Een belangrijke vraag nu we waarnemingen van ufo’s serieus nemen.

Beste K.

De laatste tijd heb ik veel gelezen over allerlei wetenschappelijkeontwikkelingen, met name de kwantumtheorieën, over andere inzichten rond vroegere mensen (in het stenen tijdperk), over politiekesystemen. Ik heb je ongetwijfeld vermoeid met al mijn verhalen. Tochwil ik je in deze brief wat vertellen over hoe ik nu (2022) denk overmensen, de soort waartoe wij behoren.

Inmijn laatste essay (kun je lezen op www.cjanzing.nl) betoog ik dat -voor zover we nu weten - wij eigenlijk vormen van toevallige klonteringen van minuscule deeltjes zijn. De laatste tijd komt bij mij het beeld op van bewegen: wij lijken deel te zijn van het bewegen van onnoemelijk veel deeltjes, een bewegen dat maar doorgaat.Overigens is die gedachte helemaal niet nieuw: er zijn allerlei denkers geweest die het heelal als een voortdurende beweging zagen.

Ik heb de laatste tijd ook gelezen over kosmologie hoe ons heelal zouzijn ontstaan en hoe het, voor zover we nu weten, in elkaar zit. Wat nu wel duidelijk is voor mij is dat we niet verder kunnen kijken danhet licht ons mogelijk maakt. We weten wat de snelheid van het licht is. Er zijn telescopen die het mogelijk maken licht op te vangen dat miljarden jaren geleden werd veroorzaakt door sterren, waarvan een groot aantal inmiddels is ‘opgebrand’. Eigenlijk zijn alle telescopen – ook die telescopen die andere golflengtes waarnemen  van stralingen die wij met ons blote oog niet kunnen zien– niet meer dan verlengstukken van onze zintuigen. Iemand heeftooit eens aangegeven dat wij,  mensen, in een soort ‘lichtbel’ leven. We kunnen niet verder kijken naar en dus ook niet weten over de dingen om ons heen, dan het licht (dus ook de lichtsnelheid) ons toelaat. Inmiddels zijn we in staat waarnemingen te doen aan sterren in het heelal waarvan het licht miljarden jaren oud is. In de afgelopen jaren zijn planeten ontdekt die om allerlei sterren draaien. Waarschijnlijk zijn er vele planeten waarop leven voorkomt. Mogelijk zelfs vormen van bewustzijn zoals wij dat kennen. Helaas is een sluitend bewijs (nog) niet geleverd. Hoewel: waarnemingen van raadselachtige vliegende objecten die Amerikaansepiloten deden in 2015 zouden kunnen wijzen op iets van buiten onze aardbol met vergevorderde, voor ons onbegrijpelijke, technologie. Ikheb inmiddels allerlei documentaires over dit onderwerp gezien en eigenlijk is veel wat wordt gezegd speculatie. Maar wat voor mij overeind blijft is dat veel mensen raadselachtige, dikwijls vliegende (zogenaamde ufo’s = unidentified flying objects) dingen hebben gezien. Zij werden meestal niet serieus genomen en hielden dikwijls verder hun mond om niet voor gek te worden versleten. Nu wil ik je toch wat vertellen over mijn eigen ‘ufogeschiedenis’.

Aan het begin van mijn werkend leven bezocht ik dikwijls een heelgastvrije collega. We hadden veel gesprekken, ook over het heelal. Hij was van mening dat we voortdurend in de gaten gehouden worden door iets buitenaards. Ook meende hij, tijdens een vakantie met zijn gezin in Frankrijk, bewegende vliegende objecten in de nachthemel te hebben gezien. Ze vlogen om elkaar heen en 'het waren beslist geen satellieten'. Hij had met vrienden afgesproken dat, wanneer er een onomstotelijk bewijs zou zijn van het bestaan van iets buitenaards,  hij hen een etentje zou trakteren. Helaas is mijn collega enige jarenlater overleden en er is van zijn voornemen niets terecht gekomen.

Inde jaren daarna ben ik me gaan verdiepen in allerlei ufoliteratuur.Waar ik aanvankelijk meende dat er toch iets waar was van allerlei beweringen, werd ik later een scepticus. Jij was het al en vond mijn opmerkingen ‘bijgeloof’ en ikzelf meende steeds meer argumenten te vinden die jouw ‘bijgeloof’ ondersteunde. Zo bleken veel – soms gefotografeerde – waarnemingen simpel bedrog te zijn of  mensen die iets gezien meenden te hebben waren, in mijn ogen,dikwijls ‘hysterische’ personen die op aandacht uit waren, De waarnemingvan wijlen mijn collega beschouwde ik een gevolg van teveel wijndrinken tijden de vakantie. Een bevriende KLM-piloot noemde mij boektitels waarin ontvoeringen en onderzoek op mensen door ‘aliens’ werden beschreven: ik geloofde er niets van. Uiteindelijk heb ik alle ufoliteratuur uit mijn boekenkast verwijderd, en dit is vele jaren zo gebleven.

Tot ik in Delft – ik was bij mijn dochter op bezoek – een boek over ufo’s¹ aantrof dat was geschreven door een ingenieur en wetenschappelijk medewerkeraan de Technische Universiteit aldaar. Ook hierin stond, naar mijn idee, veel speculatie maar ook genoeg materiaal om mij weer nieuwsgierig te maken. Vooral de gemeenschappelijke waarnemingen van groepen mensen, de meningen van gerenommeerde wetenschappers zetten mij aan het denken.

De recente ‘onthullingen’ met filmmateriaal over waarnemingen van Amerikaanse straaljagerpiloten uit 2015 gaven mij zekerheid over de echtheid van waargenomen ufo’s. Er wordt langzamerhand meer bekend over  - tot recent geheime - rapporten die waarnemingen van voor ons volstrekt onbegrijpelijke zaken. Laat ik je wat meer vertellen over mijn huidige gedachten hierover.

Ik heb je in deze brief wat gezegd over licht, sterren en de lichtbel.Ook over mijn – eigenlijk oeroude – gedachte over het in beweging zijn van alles. In de kosmologie (de wetenschap van het heelal) is  men het in grote lijnen eens over de bevinding dat ons universumongeveer 13,8 miljard jaar oud is. Ook is er een gedeelde waarneming dat ons universum voortdurend uitdijt. Die uitdijing gaat overmiljarden jaren., in onze ogen dus een langzaam gebeuren. Het zou wel betekenen dat wat wij nu nog kunnen waarnemen in het heelal, dat over vele - wel miljoenen - jaren niet meer mogelijk is. Onze ‘lichtbel’ bestrijkt dan een stuk van het heelal dat verder afstaat van andere delen van het heelal die we eerder wél konden ‘zien’ met onze telescopen, of het nu over licht, allerlei andere stralingen zoals uv, röntgen en dergelijke gaat. Ons universum, voor zover we dat nu kunnen waarnemen(2022), omvat een onnoemelijke hoeveelheid aan sterren,sterrenstelsels (zoals onze Melkweg). Men ontdekt steeds meerplaneten die om sterren cirkelen (zoals onze aarde om de zon draait) en het is waarschijnlijk, maar (nog) niet aangetoond dat er duizenden, mogelijk miljoenen planeten zijn die lijken op onze aarde. Men is naarstig op zoek naar levensvormen op die planeten maar die zijn (nog) niet gevonden.

Eventerug naar die recente, door de Amerikaanse marine vrijgegeven, ufo-waarnemingen. De bewegingen van die objecten (ze zijn ook gefilmd en gefotografeerd) verwijzen niet naar zaken die op onze planeet bekend zijn. Het ligt voor de hand dit als buitenaards te beschrijven, maar hard bewijs voor ons is er niet, wél dewaarnemingen.

Ik heb allerlei documentaires bekeken over ufo-waarnemingen. Opvallend is dat in het verleden veel waarnemingen niet serieus zijn genomen. Daar is zeker grond voor omdat een aantal zogenaamde ‘sitings’ op regelrecht bedrog rustten, zoals gefotografeerde pannendeksels of vergieten als voorbeelden van ‘vliegende schotels’. Maar er zijn ook waarnemingen geweest van meerdere mensen tegelijk, waarnemingen waar geen begrijpelijke, logische verklaring voor kon worden gegeven. Er zouden door allerlei partijen (regeringen, leger, bepaalde industrie) om allerlei redenen pogingen zijn gedaan die waarnemingen te bagatelliseren of te ontkrachten.

Nu ben ik (en ik niet alleen) van mening dat, zeker gezien die gefilmdeen gepubliceerde recente waarnemingen, die vroegere observaties in een ander daglicht komen te staan. In een recente Britse documentaire² is op een meer wetenschappelijke wijze ingegaan op allelei waarnemingen met name in deU.K. waarbij uitgebreid onderzoek naa bewijs is verricht. Ik vind deze documentaire schril afsteken bij veel Amerikaanse documentaires met soms teveel sensationele hypothesen en voorspellingen.

Ik  wil wat gedachten met je delen. In ieder geval is nu toch welaanvaard dat er niet identificeerbare vliegende objecten bestaan.Maar er blijven vragen over: zijn ze tóch van onze aardbolafkomstig?; zijn ze een (bij-)product van onze eigen manier vanwaarnemen?; zijn ze producten van beschavingen op plaatsen in hetheelal die veel verder geëvolueerd zijn dan onze beschaving en dusde beschikking hebben over bijzondere technologieën?; zijn erevolutielijnen binnen mogelijk andere heelallen die ons ‘kruisen’,evolutielijnen die wij niet begrijpen en ook nooit zullen begrijpenomdat ons denken en waarnemen dat niet kunnen?

De vragen roepen bij mij een aantal gedachten op die ik graag aan je wil voorleggen. Ik ga ervan uit dat een aantal ufo-waarnemingen (ook al zijn die niet op de een of andere manier vastgelegd op foto of film/video) serieus moeten worden genomen omdat in veel gevallen de mensen die ze zagen zich dikwijls op grote onderlinge afstand van elkaar bevonden en geoefende waarnemers (onder meer politie, militairen) waren, Hetklassieke beeld van ‘de vliegende schotel’ is opvallende zeldzaam gerapporteerd, wel: lichtbollen, sigaarvormige objecten, vreemdbewegende meteoorachtige objecten en zo voort. Ook kunnen de objecten van vorm veranderen, zich met ongelooflijk hoge snelheid voortbewegenen en van richting veranderen. Omdat op onze aardbol dit nooit is gezienacht ik – met het nodige voorbehoud – aardse oorsprong uitgesloten. Bij alle waarnemingen staan het vreemde, onverklaarbare, soms angstwekkende centraal. In de eerder genoemde Britse documentaire komt een astronoom aan het woord die van mening is dat al die waarnemingen, zeker als je ze op een tijdschaal zet, zouden kunnen wijzen op systematische observatie, Het lijkt dan dat we regelmatig worden gadegeslagen door iets onbekends. Ook is opvallend dat veel ufo’s worden gezien rond militaire bases, met name die, waar nucleair materiaal aanwezig is.

Welnu, het feit dat we deze objecten kunnen zien en hier en daar sporenervan kunnen waarnemen doet vermoeden dat ze binnen ons universum thuishoren. Immers ‘kunnen zien’ betekent dat lichtdeeltjes op ons netvlies vallen of dat lichtdeeltjes lichtgevoelig materiaal raken waardoor foto- en filmopnamen mogelijk zijn. Dit voert tot de conclusie dat wat die ufo’s ook mogen zijn, ze aan ons verschijnen als objecten die niet aan de ons bekende natuurkundige wetten  gehoorzamen, wat op ons vreemd en soms angstwekkend overkomt. Daarmee zet ik de hypothese van ‘parallelle universa’ die ons ‘kruisen’ even – zij het onder voorbehoud – opzij. Het lijkt er wel op dat wat ufo’s allemaal doen illustraties zijn van het omgaan met die natuurkundewetten die wij (nog) niet kennen.

Ikhoop dat je me nog kunt volgen. Het is natuurlijk ook zo dat er waarnemingen waren van ufo’s die achteraf te maken hadden met het zien planeten in de vroege avond, van vliegtuiglichten, van (feestelijke)laserstralen enzovoort enzovoort. Maar alles bijeengenomen blijkt toch dat veel waarnemingen van vliegende objecten échte waarnemingen waren (en zijn!) van nu (2022) onverklaarbare zaken,

Maar ik zie ook interessante ontwikkelingen, waarvan ik de uitkomst wellicht nooit zal meemaken. Zo is er in de afgelopen decennia steeds meer het besef gegroeid dat wij op een van de wellicht miljarden   planeten leven en daarmee een deel uitmaken van voor ons onbegrijpelijk groot geheel. Ik heb je aan het begin van dit essay verteld dat bij mij de associatie ‘beweging’ opkomt wanneer ik aan ons universum denk binnen wat ik er van weet. Het algemene beeld is dat er ooit een begin was van waaruit allerlei deeltjes zich zijn gaan klonteren en ‘uitwaaieren’. Wij als mensen, zijn een heel klein stukje van die uitwaaierende deeltjes, geklonterd en met een vorm van bewustzijn. Mijn veronderstelling is dat bewustzijn samenhangt met een zekere vorm van klontering van deeltjes.

Ik vind het zeer waarschijnlijk dat in ons onmetelijke heelal er allerlei vormen van uitwaaiering voorkomen die wij (nog) niet kennen.Dit betekent dat er ook vormen van bewustzijn bestaan die (nog) niet gekend zijn. Er zijn ufo-waarnemers die veronderstellen dat de door hun geziene onverklaarbare vliegende dingen daar een bewijs van zijn. Ik vind hun uitspraak – bij ontbreken van concreet bewijs –vooralsnog een brug te ver, maar dit gewoon als onzin opzij zetten kan ik ook niet.

Maar laat ik even mijn eerdere gedachten vervolgen. Als er allerlei mogelijke uitwaaieringen bestaan of bestaan hebben dan zal dit een proces zijn geweest dat zich over een tijdspanne van miljarden jaren heeft uitgestrekt en nog uitstrekt. Ook zal het zo zijn dat bepaalde uitwaaieringen zijn verdwenen en andere gebleven. Ik zie hier eenparallel met wat wij weten over de evolutie op onze aardbol. Net zoals ook hier die klonteringen van deeltjes zijn overgebleven of verdwenen (denk aan bepaalde levensvormen), zo zal dat ook in het universum het geval zijn geweest. Van levensvormenen met bewustzijn (eigenlijk van alle levensvormen) is bekend dat bepaalde levensvormen het gewoon niet hebben gered en zijn verdwenenen en andere levensvormen zijn overgebleven. Ik veronderstel – en dit is zeer speculatief - dat daar waar vormen van bewustzijn zich kunnen onttrekken bepaalde krachten die de samenhang van deeltjes - die ook bepalend zijn voor het bestaan van bewustzijn – in stand houdenmaar die tegelijk ook nadelig zijn voor dat bewustzijn, de meeste  ’overlevingskans’ hebben. Dit is een moeilijke formulering. Ik zal aan de hand van een  voorbeeld duidelijk maken wat ik bedoel.

De meest voor de hand liggende voorbeelden zijn op onze aardbol tevinden. Ik beperk mij tot de mensen. Voor zover nu wordt verondersteld bestaan mensen met een vorm van bewustzijn ongeveer vijf miljoen jaar. Ik ga even voorbij aan levensvormen waaruit wij zijn geëvolueerd. Nu zijn er vele mensensoorten geweest en is er één overgebleven Die blijkt een vorm van bewustzijn te hebben die de meeste overlevingskansen bood, de andere in veel mindere mate. Anders gezegd: die klonteringen van deeltjes die ons eigen bewustzijnmogelijk maken, blijken – voorlopig – het langst te kunnen blijven bestaan.

Nu veronderstel ik dat in ons heelal er veel meer processen hebbenplaatsgevonden die uiteindelijk tot vormen van bewustzijn hebben geleid, vormen die wij (nog) niet kennen. Het is verleidelijk de  waargenomen ufo’s als manifestaties van dergelijke andere bewustzijnsvormen te beschouwen, maar daar is tot op heden geen enkel ‘hard’ bewijs voor gevonden.

Ik durf wel de volgende veronderstelling aan. Op onze aardbol hebben in de afgelopen miljoenen, wellicht miljarden, jaren bepaalde klonteringen van deeltjes het ‘gered’ zoals levensvormen die niet meer bestaan, andere levensvormen die hebben overleefd, Het is zeerwaarschijnlijk dat dit op andere plaatsen in ons universum in deafgelopen miljoenen, wellicht miljarden jaren, dit ook gebeurd is:sterren, sterrenstelsels en daarmee planeten zijn gekomen en gegaanen daarmee ook mogelijk levensvormen met bewustzijn die mogelijkiets als beschavingen hebben ontwikkeld en wat al niet meer. Het is ook mogelijk dat bepaalde ontwikkelingen van bewustzijn hebben geleidtot het verdwijnen van die levensvormen en andere niet.

Dezelaatste gedachte roept bij mij de vraag op of het bewustzijn waarmeewij rondlopen nu bijdraagt aan lang overleven of aan zelfvernietiging op korte of lange termijn. Ik weet het niet…Wat we wel weten is datvoortdurend onderzoek naar ons bewustzijn ons iets kan leren over dezelfdestructieve kanten ervan en die uitschakelen.

Eventerug naar de titel van dit essay. Wat zijn wij nu eigenlijk? Ik denk hele kleine stukjes beweging, als van uitwaaierende takjes of van deuiteinden van natte borstelharen die je uitschudt. Maar het bijzondere is dat we met ons bewustzijn die beweging enigszins kunnen sturen...

¹ Coen Vermeeren (2013), Ufo’s bestaan gewoon. Een wetenschappelijkevisie. Utrecht, AnkhHermes. Een vlammend en helder pleidooi voor het serieus nemen van en wetenschappelijk onderzoeken naar ufo-waarnemingen en waarnemers. De auteur ontpopte zich wat later als een soort complotdenker – in mijn ogen – bij zijn beschouwingen over het instorten van de Twin Towers op 11 september2001.

²  Craig Charles and Sarah Cruddas (2022), Ufo conspiracies. UK, Sky History.